We hebben weer een mooie recensie in het Noord Hollands Dagblad. De tekst hier onder.
Westfrisia Cantat zingt en ademt opera in Onderdijk
Bij Westfrisia Cantat zijn voorpret en entourage vaste onderdelen van de concerten. De voorpret was er al thuis, de talrijke bloemstukken in de kerk waren goed voor een schitterende entourage, waaronder een kleurrijk versierd podium.
Westfrisia Cantat zingt en ademt opera, het koor had ook voor dit concert aan een mooi, in de regio relatief onbekend oeuvre gewerkt. Voor de pauze klonken delen uit Italiaanse opera’s, muziek uit het werk van grote belcantocomponisten, zoals Vincente Bellini. Uit zijn opera ’La sonnambula’ zong het koor ’Qui la selva è piu folta ed ombrosa’. Het werd goed gezongen, vooral bij de tenoren.
Uit ’Adelia’ van Donizetti klonk ’Introduzione atto primo’. De koorklank van Westfrisia Cantat was homogeen: harmonieën zonder uitschieters of achterblijvers.
Schitterend
De muzikale samenwerking met de bas-bariton Martijn Sanders begon in de opera ’Nabucco’ van Verdi, twee delen daaruit klonken. ’Dégitto là sui lidi’ en ’Del futuro nel bujo discerno’ werden schitterend gezongen door solist en koor. De kennismaking met tenor Leon van Liere was helemaal solo, in de aria ’Una furtiva lagrima’ uit Donizetti’s opera ’L’elisir d’amore.
Het ’Preghiera’ – Mozes, zijn broer en zus in gebed – uit Rossini’s opera ’Mosé’ bracht behalve de al eerder gehoorde herensolisten ook de sopraan Fenna Ograjensek. Ook waren koor en solisten te horen in drie delen uit ’Atilla’ van Verdi, een opera die eerder bijna compleet concertant werd uitgevoerd.
Drama
Ook voor dit concert had dirigent Wim Dijkstra tijdig een opera geselecteerd om in samenhang uit te voeren. De keuze was gevallen op ’I due Foscari’ van Verdi, naar een toneelstuk van Lord Byron. Het is een drama rond de troon van Venetië, waar de doge levenslang heerst. Een valse beschuldiging van moord tegen de zoon van de doge komt voor de rechtbank waarin zijn vader ook zitting heeft. De vrouw van de beschuldigde gelooft in zijn onschuld en komt met de kinderen naar de rechtbank, het mag niet baten. De vader spreekt het vonnis uit over zijn zoon, die in de staatsgalei wordt weggevoerd en bij het verlaten van zijn stad sterft. Inmiddels is zijn onschuld bewezen – te laat. Ook de doge zelf sterft door uitputting. „Een afschuwelijk verhaal van list en bedrog, maar wel op schitterende noten gezet”, aldus Wim Dijkstra.
Ook nu was deze verkorte concertante opera om te smullen. Zowel het koor, als de solisten maakten er een feestje van. En natuurlijk ook begeleider Willem Woestenburg, want opera zonder muziek blijft een verhaaltje.
